Gronmama (ca. 1953)
Trefossa
Grondmoeder
ik ben niet ik
zolang mijn bloed
niet van jou bezeten is
tot in alle aders van mijn lichaam.
ik ben niet ik
zolang mijn wortels
niet zakken, niet schieten,
mijn grondmoeder, tot in jouw hart.
ik ben niet ik
zolang het mij niet lukt
jouw beeld te bewaren,
te dragen in mijn ziel.
ik ben niet ik
zolang je 't niet uitschreeuwt
van vreugde of van pijn
in mijn stem.
Vertaling Michel Berchem, Jan Bongers en Michiel van Kempen
Is Sranan tongo your mother tongue and would you like to recite this poem? Contact us at muurgedichten@taalmuseum.nl!
Trefossa in Leiden
Photo Anoesjka Minnaard
In 1968 emigreerde Trefossa naar Nederland. Het was noodgedwongen: het ging slecht met zijn gezondheid en de medische zorg die hij nodig had, was in Suriname niet te krijgen. Eind 1970 werd hij opgenomen in het Leidse Academisch Ziekenhuis, in kritieke toestand. Hij herstelde gedeeltelijk en woonde zijn laatste levensjaren in herstellingsoord ‘Zonneduin’ in Bloemendaal. Dat stond onder leiding van Hulda Walser, waarmee hij een klein jaar voor zijn dood trouwde.
Muurgedicht
Dit muurgedicht is sinds 1997 te vinden aan de Pelikaanstraat 9, de Van der Werffstraat en de Lege Werfsteeg in Leiden. Het was het 49e muurgedicht dat door Stichting TEGEN-BEELD werd gerealiseerd. In 2004 werd het overgeschilderd, maar drie jaar later is het opnieuw aangebracht.
Gronmama
Mi a no mi
solanga mi brudu
fu yu a n'e trubu
na ini den dusun titei fu mi
Mi a no mi
solang mi lutu
n'e saka, n'e sutu
mi gronmama
Mi a no mi
solang m'no krari
fu kibri, fu tyari
yu gersi na ini mi dyodyo.
Mi a no mi
solanga y' n'e bari
f' prisir' ofu pen
na ini mi sten.
