Klaprozen

Boven de onmogelijkste aarde
heffen zij het hoofd,
door het daglicht gewekt,
en wiegen zich met vreugde
in de opkomende wind.

Met per takje slechts drie of vier
kleine blaadjes, vliegen om hun
steeltjes de torren en vlinders,
het dwaze rood van hun klaproosbestaan
als gepaard aan het groen van de weiden.

Heel lang kan ik zo zitten kijken,
hoe ze daar staan, geplant op een rij,
de hoofdjes naar elkaar toegewend.
'Wat een geluk om zo'n bloem te zijn'
zeg ik bij mijzelf, vol verbazing
over hun stille ontwaken.

Vertaling Gerard Bosscha Erdbrink
 

Listen to this poem in Turkish.
Voiced by: Çiğdem Billur Ada

Share your story

Does this poem hold a special place in your heart? For example, do you remember when you first read the poem? Or did you come across it someplace unexpected? Let us know at muurgedichten@taalmuseum.nl! We would love to add your story to our website.

Fakir Baykurt in Leiden

Unfortunately this poem is no longer there. Hopefully it will be renovated in the future. 

Gelincikler

En olmaz bir topragin üstünde
Uyanmislar gün isiginda
Kaldirmislar baslarini
Salinislari coskuyla

Üc yaprakli dört yaprakli yoncalara
Ïnce çayirlara komsu
Deli kirmizi gelincikler
Dallarinda uç uç böcekleri

Durup baktim uzun uzun
Dikilmisler yan yana can cana
Ne mutlu çiçek bunlar dedim
Hayran oldum uyanislarina

Learn more

This entry was written by Het Taalmuseum in collaboration with Jannet van der Hoek. The following publications were consulted:

• Biografie Fakir Baykurt op Wikipedia.
• ‘Waar begint in premier Erims Turkije het MacCarthyanisme’, NRC handelsblad 07-07-1971.
• ‘Zware straffen door Turks tribunaal’, De waarheid, 27-12-1972.